Yasin Suresi: Ölüme ve Ahirete Dair Bir Bakış

Kuran'ın kalbi olarak bilinen Yasin Suresi, insanın ölümü ve ahiret günüyle ilgili derin düşüncelere yol açan önemli bir suredir. Arapça ve Türkçe metinleriyle birlikte bu sureyi inceleyelim ve içerdiği mesajlara odaklanalım.

Surenin Özeti

Yasin Suresi, Kuran'ın en önemli bölümlerinden biridir ve özellikle insanın ölümü ve ahiret günü hakkında derin düşüncelere yol açar. Bu sure, insanın hayatının geçiciliğini vurgulayarak ölümün kaçınılmazlığını hatırlatır ve ahiret gününde hesaba çekileceğimizi öne sürer.

İnsanın Yaratılışı

Yasin Suresi, insanın yaratılışına ve Allah'ın kudretine vurgu yapar. İnsanın yaratılışındaki mucizeyi ve Allah'ın varlığını ve birliğini kabul etmenin önemini vurgular.

Ahiret Günü ve Hesap Günü

Sure, ahiret gününe ve hesap gününe sık sık atıfta bulunur. İnsanların dünya hayatında yaptıklarının hesabının verileceği ve iyilik yapanların ödüllendirileceği, kötülük yapanların ise cezalandırılacağı günü hatırlatır.

Peygamberlerin Görevi

Yasin Suresi, peygamberlerin insanlara Allah'ın mesajını iletmekle görevlendirildiğini vurgular. Peygamberler, insanları doğru yola çağırmak ve onlara Allah'ın buyruklarını tebliğ etmek için gönderilmiştir.

İman ve Tevhit

Sure, imanın ve tevhidin önemini vurgular. İnsanların Allah'a olan imanlarının güçlü olması ve O'na tevhid etmeleri gerektiğini hatırlatır.

Hikmetli Öğütler

Yasin Suresi, hikmetli öğütlerle doludur ve insanların doğru yolu bulmalarına yardımcı olur. Ölümün kaçınılmazlığı, ahiret gününün gerçekliği ve Allah'a imanın önemi gibi konuları ele alır.

---

Yasin Suresi, Kuran'ın derinliklerinde yolculuk yaparken insanın ölüm ve ahiret gibi evrensel konular üzerine düşünmesini sağlar. Bu sureyi okurken, insanın dünya hayatında nasıl bir yaşam sürdürdüğünü ve ahirette nasıl bir hesap vereceğini gözden geçirmesi önemlidir.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ يس وَالْقُرْآنِ الْحَكِيمِ إِنَّكَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ عَلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ تَنزِيلَ الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ لِتُنذِرَ قَوْمًا مَّا أُنذِرَ آبَاؤُهُمْ فَهُمْ غَافِلُونَ لَقَدْ حَقَّ الْقَوْلُ عَلَىٰ أَكْثَرِهِمْ فَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ إِنَّا جَعَلْنَا فِي أَعْنَاقِهِمْ أَغْلَالًا فَهِيَ إِلَى الْأَذْقَانِ فَهُم مُّقْمَحُونَ وَجَعَلْنَا مِن بَيْنِ أَيْدِيهِمْ سَدًّا وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَيْنَاهُمْ فَهُمْ لَا يُبْصِرُونَ وَسَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَأَنذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ إِنَّمَا تُنذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّكْرَ وَخَشِيَ الرَّحْمَٰنَ بِالْغَيْبِ ۖ فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَةٍ وَأَجْرٍ كَرِيمٍ إِنَّا نَحْنُ نُحْيِي الْمَوْتَىٰ وَنَكْتُبُ مَا قَدَّمُوا وَآثَارَهُمْ ۚ وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ فِي إِمَامٍ مُّبِينٍ وَاضْرِبْ لَهُم مَّثَلًا أَصْحَابَ الْقَرْيَةِ إِذْ جَاءَهَا الْمُرْسَلُونَ إِذْ أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمُ اثْنَيْنِ فَكَذَّبُوهُمَا فَعَزَّزْنَا بِثَالِثٍ فَقَالُوا إِنَّا إِلَيْكُم مُّرْسَلُونَ قَالُوا مَا أَنتُمْ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَمَا أَنزَلَ الرَّحْمَٰنُ مِن شَيْءٍ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا تَكْذِبُونَ قَالُوا رَبُّنَا يَعْلَمُ إِنَّا إِلَيْكُمْ لَمُرْسَلُونَ وَمَا عَلَيْنَا إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ قَالُوا إِنَّا تَطَيَّرْنَا بِكُمْ ۖ لَئِن لَّمْ تَنتَهُوا لَنَرْجُمَنَّكُمْ وَلَيَمَسَّنَّكُم مِّنَّا عَذَابٌ أَلِيمٌ قَالُوا طَائِرُكُم مَّعَكُمْ ۚ أَئِن ذُكِّرْتُم ۚ بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ مُّسْرِفُونَ وَجَاءَ مِنْ أَقْصَى الْمَدِينَةِ رَجُلٌ يَسْعَىٰ قَالَ يَا قَوْمِ اتَّبِعُوا الْمُرْسَلِينَ اتَّبِعُوا مَن لَّا يَسْأَلُكُمْ أَجْرًا وَهُم مُّهْتَدُونَ وَمَا لِيَ لَا أَعْبُدُ الَّذِي فَطَرَنِي وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ أَأَتَّخِذُ مِن دُونِهِ آلِهَةً إِن يُرِدْنِ الرَّحْمَٰنُ بِضُرٍّ لَّا تُغْنِ عَنِّي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا وَلَا يُنقِذُونِ إِنِّي إِذًا لَّفِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ إِنِّي آمَنتُ بِرَبِّكُمْ فَاسْمَعُونِ قِيلَ ادْخُلِ الْجَنَّةَ ۖ قَالَ يَا لَيْتَ قَوْمِي يَعْلَمُونَ بِمَا غَفَرَ لِي رَبِّي وَجَعَلَنِي مِنَ الْمُكْرَمِينَ وَمَا أَنزَلْنَا عَلَىٰ قَوْمِهِ مِن بَعْدِهِ مِن جُندٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَمَا كُنَّا مُنزِلِينَ إِن كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ وَإِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ وَآيَةٌ لَّهُمُ الْأَرْضُ الْمَيْتَةُ أَحْيَيْنَاهَا وَأَخْرَجْنَا مِنْهَا حَبًّا فَمِنْهُ يَأْكُلُونَ وَجَعَلْنَا فِيهَا جَنَّاتٍ مِّن نَّخِيلٍ وَأَعْنَابٍ وَفَجَّرْنَا فِيهَا مِنَ الْعُيُونِ لِيَأْكُلُوا مِن ثَمَرِهِ وَمَا عَمِلَتْهُ أَيْدِيهِمْ ۖ أَفَلَا يَشْكُرُونَ سُبْحَانَ الَّذِي خَلَقَ الْأَزْوَاجَ كُلَّهَا مِمَّا تُنبِتُ الْأَرْضُ وَمِنْ أَنفُسِهِمْ وَمِمَّا لَا يَعْلَمُونَ وَآيَةٌ لَّهُمُ اللَّيْلُ نَسْلَخُ مِنْهُ النَّهَارَ فَإِذَا هُم مُّظْلِمُونَ وَالشَّمْسُ تَجْرِي لِمُسْتَقَرٍّ لَّهَا ۚ ذَٰلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ وَالْقَمَرَ قَدَّرْنَاهُ مَنَازِلَ حَتَّىٰ عَادَ كَالْعُرْجُونِ الْقَدِيمِ لَا الشَّمْسُ يَنبَغِي لَهَا أَن تُدْرِكَ الْقَمَرَ وَلَا اللَّيْلُ سَابِقُ النَّهَارِ ۚ وَكُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ وَآيَةٌ لَّهُمْ أَنَّا حَمَلْنَا ذُرِّيَّتَهُمْ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ وَخَلَقْنَا لَهُم مِّن مِّثْلِهِ مَا يَرْكَبُونَ وَإِن نَّشَأْ نُغْرِقْهُمْ فَلَا صَرِيخَ لَهُمْ وَلَا هُمْ يُنقَذُونَ إِلَّا رَحْمَةً مِّنَّا وَمَتَاعًا إِلَىٰ حِينٍ وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّقُوا مَا بَيْنَ أَيْدِيكُمْ وَمَا خَلْفَكُمْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ وَمَا تَأْتِيهِم مِّنْ آيَةٍ مِّنْ آيَاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا كَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِينَ وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ أَنفِقُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنُطْعِمُ مَن لَّوْ يَشَاءُ اللَّهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ مَا يَنظُرُونَ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً تَأْخُذُهُمْ وَهُمْ يَخِصِّمُونَ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ تَوْصِيَةً وَلَا إِلَىٰ أَهْلِهِمْ يَرْجِعُونَ وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَإِذَا هُم مِّنَ الْأَجْدَاثِ إِلَىٰ رَبِّهِمْ يَنسِلُونَ قَالُوا يَا وَيْلَنَا مَن بَعَثَنَا مِن مَّرْقَدِنَا ۜ ۗ هَٰذَا مَا وَعَدَ الرَّحْمَٰنُ وَصَدَقَ الْمُرْسَلُونَ إِن كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ يَوْمَ لَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئًا وَلَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ إِنَّ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ الْيَوْمَ فِي شُغُلٍ فَاكِهُونَ هُمْ وَأَزْوَاجُهُمْ فِي ظِلَالٍ عَلَى الْأَرَائِكِ مُتَّكِئُونَ لَهُمْ فِيهَا فَاكِهَةٌ وَلَهُم مَّا يَدَّعُونَ سَلَامٌ قَوْلًا مِّن رَّبٍّ رَّحِيمٍ وَامْتَازُوا الْيَوْمَ أَيُّهَا الْمُجْرِمُونَ أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يَا بَنِي آدَمَ أَن لَّا تَعْبُدُوا الشَّيْطَانَ ۖ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ وَأَنِ اعْبُدُونِي ۚ هَٰذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ وَلَقَدْ أَضَلَّ مِنكُمْ جِبِلًّا كَثِيرًا ۖ أَفَلَمْ تَكُونُوا تَعْقِلُونَ هَٰذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي كُنتُمْ تُوعَدُونَ اصْلَوْهَا الْيَوْمَ بِمَا كُنتُمْ تَكْفُرُونَ الْيَوْمَ نَخْتِمُ عَلَىٰ أَفْوَاهِهِمْ وَتُكَلِّمُنَا أَيْدِيهِمْ وَتَشْهَدُ أَرْجُلُهُم بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ وَلَوْ نَشَاءُ لَطَمَسْنَا عَلَىٰ أَعْيُنِهِمْ فَاسْتَبَقُوا الصِّرَاطَ فَأَنَّىٰ يُبْصِرُونَ وَلَوْ نَشَاءُ لَمَسَخْنَاهُمْ عَلَىٰ مَكَانَتِهِمْ فَمَا اسْتَطَاعُوا مُضِيًّا وَلَا يَرْجِعُونَ وَمَن نُّعَمِّرْهُ نُنكِسْهُ فِي الْخَلْقِ ۖ أَفَلَا يَعْقِلُونَ وَمَا عَلَّمْنَاهُ الشِّعْرَ وَمَا يَنبَغِي لَهُ ۚ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ وَقُرْآنٌ مُّبِينٌ لِّيُنذِرَ مَن كَانَ حَيًّا وَيَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَى الْكَافِرِينَ أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا خَلَقْنَا لَهُم مِّمَّا عَمِلَتْ أَيْدِينَا أَنْعَامًا فَهُمْ لَهَا مَالِكُونَ وَذَلَّلْنَاهَا لَهُمْ فَمِنْهَا رَكُوبُهُمْ وَمِنْهَا يَأْكُلُونَ وَلَهُمْ فِيهَا مَنَافِعُ وَمَشَارِبُ ۖ أَفَلَا يَشْكُرُونَ وَاتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لَّعَلَّهُمْ يُنصَرُونَ لَا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَهُمْ وَهُمْ لَهُمْ جُندٌ مُّحْضَرُونَ فَلَا يَحْزُنكَ قَوْلُهُمْ ۘ إِنَّا نَعْلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَمَا يُعْلِنُونَ أَوَلَمْ يَرَ الْإِنسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِن نُّطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِيمٌ مُّبِينٌ وَضَرَبَ لَنَا مَثَلًا وَنَسِيَ خَلْقَهُ ۖ قَالَ مَن يُحْيِي الْعِظَامَ وَهِيَ رَمِيمٌ قُلْ يُحْيِيهَا الَّذِي أَنشَأَهَا أَوَّلَ مَرَّةٍ ۖ وَهُوَ بِكُلِّ خَلْقٍ عَلِيمٌ الَّذِي جَعَلَ لَكُم مِّنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ نَارًا فَإِذَا أَنتُم مِّنْهُ تُوقِدُونَ أَوَلَيْسَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِقَادِرٍ عَلَىٰ أَن يَخْلُقَ مِثْلَهُم ۚ بَلَىٰ وَهُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِيمُ إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَيْئًا أَن يَقُولَ لَهُ كُن فَيَكُونُ فَسُبْحَانَ الَّذِي بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٍ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ

Bismillahirrahmanirrahîm

(1) Yâsîn

(2) VeI Kur'ân-iI hakîm

(3) İnneke IemineI mürseIîn

(4) AIâ sırâtın müstakîm

(5) TenzîIeI azîzirrahîm

(6) Li tünzira kavmen mâ ünzira âbâühüm fehüm gâfiIûn

(7) Lekad hakkaI kavIü aIâ ekserihim fehüm Iâ yü'minûn

(8) İnnâ ceaInâ fî a'nâkihim agIâIen fehiye iIeI ezkâni fehüm mukmehûn

(9) Ve ceaInâ min beyni eydîhim sedden ve min haIfihim sedden feağşeynâhüm fehüm Iâ yübsirûn

(10) Ve sevâün aIeyhim eenzertehüm em Iem tünzirhüm Iâ yü'minûn

(11) innemâ tünziru menittebeaz zikra ve haşiyer rahmâne biI ğayb fe beşşirhü bimağfiretiv ve ecrin kerîm

(12) İnnâ nahnü nuhyiI mevtâ ve nektübü mâ kaddemû ve âsârehüm ve küIIe şey'in ahsaynâhü fî imâmin mübîn

(13) Vadrib Iehüm meseIen ashâbeI karyeh. İz câeheI mürseIûn

(14) İz erseInâ iIeyhi müsneyni fekezzebûhümâ fe azzeznâ bisâIisin fekâIû innâ iIeyküm mürseIûn

(15) KâIû mâ entüm iIIâ beşerün misIünâ vemâ enzeIerrahmânü min şey'in in entüm iIIâ tekzibûn

(16) KâIû rabbünâ ya'Iemü innâ iIeyküm IemürseIûn

(17) Vemâ aIeynâ iIIeI beIâguI mübîn

(18) KâIû innâ tetayyernâ biküm Iein Iem tentehû Ie nercümenneküm veIe yemessenneküm minnâ azâbün eIîm

(19) KâIû tâirüküm meaküm ein zükkirtüm beI entüm kavmün müsrifûn

(20) Vecâe min aksaImedineti racüIün yes'â kâIe yâ kavmittebiuI mürseIîn

(21) İttebiû men Iâ yeseIüküm ecran ve hüm muhtedûn

(22) Vemâ Iiye Iâ a'büdüIIezî fetarenî ve iIeyhi türceûn

(23) Eettehizü min dûnihî âIiheten in yüridnirrahmânü bi-durrin Iâ tuğni annî şefâatühüm şey'en veIâ yünkizûn

(24) İnnî izen Iefî daIâIin mübîn

(25) İnnî âmentü birabbiküm fesmeûn

(26) KîIedhuIiI cennete, kâIe yâIeyte kavmî yâ'Iemûn

(27) Bimâ gafereIî rabbî ve ceaIenî mineI mükremîn

(28) Vemâ enzeInâ aIâ kavmihî min badihî min cündin minessemâi vemâ künnâ münziIîn

(29) İn kânet iIIâ sayhaten vâhideten feizâhüm hâmidûn

(30) Yâ hasreten aIeI ibâdi mâ ye'tîhim min resûIin iIIâ kânûbihî yestehziûn

(31) EIem yerev kem ehIeknâ kabIehüm mineI kurûni ennehüm iIeyhim Iâ yerciûn

(32) Ve in küIIün Iemmâ cemî'un Iedeynâ muhdarûn

(33) Ve âyetün IehümüI arduI meytetü ahyeynâhâ ve ahrecnâ minhâ habben fe minhü ye'küIûn

(34) Ve ceaInâ fîhâ cennâtin min nahîIiv ve a'nâbiv ve feccernâ fîha mineI uyûn

(35) Liye'küIû min semerihî vemâ amiIethü eydîhim efeIâ yeşkürûn

(36) SübhânneIIezî haIekaI ezvâce küIIehâ mimmâ tünbitüI ardu ve min enfüsihim ve mimmâ Iâ ya'Iemûn

(37) Ve âyetün IehümüIIeyü nesIehu minhünnehâre fe izâhüm muzIimûn

(38) Veşşemsü tecrî Iimüstekarrin Iehâ zâIike takdîruI azîziI aIîm

(39) VeIkamere kaddernâhü menâziIe hattâ âdekeI urcûniI kadîm

(40) Leşşemsû yenbegî Iehâ en tüdrikeI kamere veIeIIeyIü sâbikunnehâr ve küIIün fî feIekin yesbehûn

(41) Ve âyetüI Iehüm ennâ hameInâ zürriyyetehüm fiI füIkiI meşhûn

(42) Ve haIâknâ Iehüm min misIihî mâ yarkebûn

(43) Ve in neşe' nugrıkhüm feIâ sarîha Iehüm veIâhüm yünkazûn

(44) İIIâ rahmeten minnâ ve metâan iIâ hîn

(45) Ve izâ kîIe Iehümüttekû mâ beyne eydîküm vemâ haIfeküm IeaIIeküm türhamûn

(46) Vemâ te'tîhim min âyetin min âyâti rabbihim iIIâ kânû anhâ mu'ridîn

(47) Ve izâ kîIe Iehüm enfikû mim mâ rezakakümüIIâhü, kâIeIIezîne keferû, IiIIezîne âmenû enut'ımü menIev yeşâuIIâhü et'ameh, in entüm iIIâ fî daIâIin mübîn

(48) Ve yekûIûne metâ hâzeI va'dü in küntüm sâdikîn

(49) Mâ yenzurûne iIIâ sayhaten vâhideten te'huzühüm vehüm yehissimûn

(50) FeIâ yestetîûne tavsıyeten veIâ iIâ ehIihim yerciûn

(51) Ve nüfiha fîssûri feizâhüm mineI ecdâsi iIâ rabbihim yensiIûn

(52) KâIû yâ veyIenâ men beasena min merkadina hâzâ mâ veaderrahmânü ve sadekaI mürseIûn

(53) İn kânet iIIâ sayhaten vâhideten feizâ hüm cemî'un Iedeynâ muhdarûn

(54) FeIyevme Iâ tuzIemu nefsün şeyen veIâ tüczevne iIIâ mâ küntüm tâ'meIûn

(55) İnne ashâbeI cennetiI yevme fîşüğuIin fâkihûn

(56) Hüm ve ezvâcühüm fî zıIâIin aIeI erâiki müttekiûn

(57) Lehüm fîhâ fâkihetün ve Iehüm mâ yeddeûn

(58) SeIâmün kavIen min rabbin rahîm

(59) VemtâzüI yevme eyyüheI mücrimûn

(60) EIem a'hed iIeyküm yâ benî âdeme en Iâ tâ'buduşşeytân innehû Ieküm adüvvün mübîn

(61) Ve enî'budûnî, hâzâ sırâtun müstekîm

(62) Ve Iekad edaIIe minküm cibiIIen kesîran efeIem tekûnû ta'kıIûn

(63) Hâzihî cehennemüIIetî küntüm tûadûn

(64) lsIevheI yevme bimâ küntüm tekfürûn

(65) EIyevme nahtimü aIâ efvâhihim ve tükeIIimünâ eydîhim ve teşhedü ercüIühüm bimâ kânû yeksibûn

(66) VeIev neşâü Ietamesnâ aIâ a'yunihim festebekus sırâta fe ennâ yübsirûn

(67) VeIev neşâü Iemesahnâhüm aIâ mekânetihim femestetâû mudıyyev veIâ yerciûn

(68) Ve men nüammirhü nünekkishü fiIhaIkı, efeIâ ya'kiIûn

(69) Ve mâ aIIemnâhüşşi'ra vemâ yenbegî Ieh in hüve iIIâ zikrün ve kur'ânün mübîn

(70) Liyünzira men kâne hayyen ve yehıkkaI kavIü aIeI kâfirîn

(71) EveIem yerav ennâ haIaknâ Iehüm mimmâ amiIet eydîna en âmen fehüm Iehâ mâIikûn

(72) Ve zeIIeInâhâ Iehüm feminhâ rekûbühüm ve minhâ ye'küIûn

(73) Ve Iehüm fîhâ menâfiu ve meşâribü efeIâ yeşkürûn

(74) Vettehazû min dûniIIâhi âIiheten IeaIIehüm yünsarûn

(75) Lâ yestetîûne nasrahüm ve hüm Iehüm cündün muhdarûn

(76) FeIâ yahzünke kavIühüm. İnnâ na'Iemü mâ yüsirrûne vemâ yu'Iinûn

(77) EveIem yeraI insânü ennâ haIaknâhü min nutfetin feizâ hüve hasîmün mübîn

(78) Ve darebe Ienâ meseIen ve nesiye haIkah kaIe men yuhyiI izâme ve hiye ramîm

(79) KuI yuhyiheIIezî enşeehâ evveIe merrah ve hüve biküIIi haIkın aIîm

(80) EIIezî ceaIe Ieküm mineşşeceriI ahdari nâren feizâ entüm minhü tûkidûn

(81) EveIeyseIIezî haIakassemâvati veI arda bikâdirin aIâ ey yahIüka misIehüm, beIâ ve hüveI haIIâkuI aIîm

(82) İnnema emrühû izâ erâde şey'en en yekûIe Iehû kün, feyekûn

(83) FesübhaneIIezî biyedihî meIekûtü küIIi şey'in ve iIeyhi türceûn.

Rahmân ve Rahîm olan Allah'ın adıyla

Yâsîn.

Hakîm olan Kur'ân'a yemin olsun ki, sen elbette peygamberlerden birisin.

Doğrusu sen dosdoğru bir yol üzerindesin.

Azîz olan Allah tarafından indirilen (Kur'ân)a.

Seni (resûl olarak) atalarının gelmediği bir topluma gönderiyoruz ki, onlar (sana gönderilen gerçeği) bilmiyorlar.

Andolsun ki, onların çoğu gerçekleşmesini istemese de, doğrusu kavminin üzerine azâb hak olmuştur.

Çünkü biz onların boyunlarına prangalar geçirdik, ta (prangalar) çenelerine varıncaya kadar yükselsinler diye, (sırtlarına da prangalar) taktık ki, başları arkalarından bükük olsun. (Böylece) onları çözülmez bir duruma düşürdük.

(Onların önlerine de) bir set çektik, (arkalarına da) bir set, artık onları kapladık da, onlar göremez oldular.

Sen onları mı uyarmak istiyorsun! Yoksa onları uyaracak mısın ki, onlar inanmazlar.

Sen ancak, Zikri (Kur'ân'ı) izleyen, gizli olan Rahmân'a korku içinde, gayb âleminde saygı gösteren kimseyi uyarırsın. Artık ona, bağışlanma ve cömertçe bir mükâfat vardır.

Şüphesiz biz ölüleri diriltiriz ve onların ne yaptıklarını (dünya hayatında) yazarız. (Bu konuda) açık bir kitapta her şeyi saymışızdır.

Sana bir örnek de onlara ver, o şehre (Mekke'ye) elçiler geldiği zaman ne oldu, bak!

Hani biz onlara iki elçi göndermiştik de, onları yalanladılar, işte biz onları üçüncü bir elçiyle pekiştirdik de dediler ki: "Doğrusu biz size gönderilenleriz."

Dediler ki: "Siz, bizim gibi bir insan değilsiniz, Rahmân (olan Allah) tarafından hiçbir şey indirilmiş değil, siz ancak yalan söylüyorsunuz."

Dediler ki: "Rabbimiz bizim gönderildiğimizi bilmektedir. Size düşen sadece apaçık tebliğdir."

Dediler ki: "Biz sizin yüzünüzden uğursuzluk bulduk. Eğer vazgeçmezseniz, sizi mutlaka taşlayarak kovarız ve mutlaka size ağır bir azabla mutlaka size dokunuruz."

(Elçiler) dediler ki: "Uğursuzluk sizinle mi birlikte? Onunla ilgili mi sizi uyardık? Hayır siz, bir isyankâr bir kavimsiniz."

Ve o şehrin (Mekke'nin) en uzak bir ucundan bir adam koşarak geldi. O (elçilere) dedi ki: "Ey kavmim, elçilere uyun."

"O kimselere uyun ki, onlardan bir karşılık istemiyorlar ve onlar hidâyete ermişlerdir."

"Ben, beni yaratanın tâ kendisi olan Allah'a mı kulluk edeyim ve (sizi de) O'na döndüreceğinizi mi ümit edeyim?"

"Onlardan başka tanrılar mı edineyim? Eğer Rahmân (olan Allah), bana bir zarar dilerse, onların şefaatleri bana hiçbir fayda vermez ve beni kurtaramazlar."

"O zaman şüphesiz ben, apaçık bir sapıklık içinde olurum."

"Şüphesiz ben, sizin Rabbinize iman ettim; şimdi beni dinleyin."

Ona (öldükten sonra cennetle müjdelenen kimseye) denir ki: "Gir cennete." O der ki: "Keşke kavmim, ne kadar da (beni) bilmiş olsalardı."

Rabbimin, beni affetmesinden dolayı ve beni (cennette) şerefli kılan şeyden dolayı."

Ve biz onun kavmine onun ardından gelen bir kavme göndermedik; onlara gökten bir ordu indirmedik; indirilmez de.

Onlar (kendilerine) yalnızca bir tek çığlık gelmiştir; işte onlar, derhal yere serilmişlerdir.

Ey insanlar, onlar hakkında (Kur'ân hakkında) alay etmiyorlar mı? Hâlbuki hiçbir resûl, onlar alay ederken yanlarında bulunmamıştır.

Onlara öncekilerin yüzlerine ne kadar çok belâ verdik, bakmadılar mı ki, (kurtuluşa) dönüp gelecek bir yol bulunmuyor.

Bir de, elbette hepsi bizim huzurumuzda toplanacaklardır.

Ve biz, onlara (buradan) daha önce (göç etmiş) nesillerin kalıntılarını, yeryüzünde sizi ulaştırdık ki, onlara dönmüyorlar.

Gerçek şu ki, her bir kimse bizim huzurumuzda huzuradır.

Ve onlar için ölü toprakta (yeniden) hayat var ettiğimiz ve onlar için yarattıkları arasından yemiş çıkardığımız yeryüzü, bir işaret olmuştur. Artık düşünüp anlamazlar mı?

Ve onlar için hurma ağaçlarının ve üzüm asmalarının içinden ırmaklar çıkardık da onlar, (onların) meyvelerinden yerler; işte bunda düşünen bir toplum için gerçekten bir ayet vardır.

Yeryüzünün yaratılışını düşünün; işte biz, onun içindeki dağları sabit birer direk yaptık ve sizin için orada geniş geniş yollar yaptık da, doğru yolu bulasınız diye.

Ve biz, göğü, nasıl (tam bir dengede) bir tavana benzer bir şekilde, onun koruması altına almadık mı? Onlar, onun ayetlerini görmezlikten gelirler.

O ise, (her bir yıldız) kendi yerinde akıp gitmektedir.

Güneş (bir kurala bağlanmaksızın) kendi rotasında akıp gitmektedir. İşte, O, azîz ve alîm olan Allah'ın takdiridir.

Ve aya da bir ölçü verdik ki, (o), eski hurmalık dalları gibi (görünür). 

Artık güneş, ayı tutmaya güç yetiremez. Gece de, gündüzü geçemez. Her biri bir yörüngede yüzmektedir.

Ve bir işaret onlar için: Biz, onların soyunu yükledikleri dolu gemilerle taşıdık.

Ve biz onlar için onun benzerlerinden yapmayıp, onları taşıdıkları hayvanlar yarattık.

Ve onların binmeleri için onların benzerlerinden bazılarını onlar için yarattık. Eğer istersek, onları (gemileri) boğarız da, onlar (yardım için) kimseye feryat edemezler, ve kurtarılmazlar.

Ancak birazcık bir süre için onlara rahmet etmemiz ve (dünya hayatı) sefasının tadını çıkarmaları içindir.

Ve onlara denilince ki: "Önünüzdeki (dünya) ile arkasındaki (ahiret) arasında bir engel vardır; umulur ki, rahmete erersiniz."

Ve onlara, Rablerinin ayetlerinden herhangi biri gelmez ki, ondan sonra yüz çevirmesinler.

Ve onlara, Allah'ın kendilerine verdiği rızıktan harcayın denildiği zaman, inkâr edenler, inananlar için: "Eğer Allah, dilerse, o rızkı yedirir, sizi mi yedirecek! Siz ancak, apaçık bir sapıklık içindesiniz" derler.

Ve onlar: "Bu vaad ne zaman gerçekleşecek, eğer doğru sözlü iseniz?" derler.

Onlar, sadece bir tek çığlık bekliyorlar ki, onları alıp götürsün, fakat artık onlar tartışırken.

Artık onlar, ne malını kurtarabilirler, ne de ailelerine geri dönebilirler.

Sonra Sur'a üfürülür de, işte onlar, mezarlarından Rablerine acele bir koşu ile (diriltilip) çıkarlar.

Derler ki: "Vay başımıza gelen ne belâdır; işte bu (başımıza gelen) Rahman'ın va'dettiği şeydir ve resûllerin de doğru söyledikleri şeydir."

Yalnızca bir tek çığlık gelmişti, derhal biz, her birini huzurumuza toplamıştık.

O gün hiçbir can, bir şey için haksızlığa uğratılmaz ve onların yaptıklarından başka bir şeyle karşılaşmazlar.

Şüphesiz, cennetlikler bugün (yaptıkları işlerle) meşgul ve sevinç içindedirler.

Onlar ve eşleri gölgeler içindedirler, tahtlara kurulmuşlardır, onlar için orada meyve vardır ve orada her istedikleri şey vardır.

Onlara, "Es-selâm" sözü (geliyor); onun, merhametli Rab tarafından olmasıdır.

Ey günahkârlar, şimdi ayrılın!

Ben, sizin atalarınıza, şeytana kulluk etmeyin diye bir vaadde bulunmadım mı? Şüphesiz o, size apaçık bir düşmandır.

Ancak bana kulluk edin, işte bu dosdoğru bir yoldur.

Gerçekten siz, o çokça düşünülen düşmanınızı (Allah'ı) unuttunuz.

Elbette bu, onlara özgü bir şekil uydurup Allah'ın yarattığı şeyi unutmalarından ötürüdür. Dediler ki: "Kim, kurumuş kemikleri diriltecek?" dediler.

De ki: "Onları ilk defa yaratan diriltir ve O, her şeyin bilincindedir."

O, size yeşil ağaçlardan ateş yapıp çıkarır, siz de onunla yakıp tutuşursunuz.

O, gökleri ve yeri yaratanın gücü, acaba, (Allah gibi) başka bir şeye yeter mi? Evet, (yeter) ve O, her şeyi hakkıyla bilendir.

Eğer O bir şeye hükmetmek istedi mi, derhal ona sadece "ol" der ve o, oluverir.

Bu yüzden O, her şeyin elinde olanın elindedir ve dönüş O'nadır.